Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

ΑΝ

Αν να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου,
όταν τριγύρω σου όλοι τα 'χουν χαμένα
και σ' εσέ της ταραχής των ρίχνουν την αιτία

Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς τον ίδιο τον εαυτό σου,
όταν ο κόσμος δε σε πιστεύει,
κι αν μπορείς να τον συγχωράς γι' αυτή τη δυσπιστία,
να περιμένεις αν μπορείς δίχως να χάνεις την υπομονή σου,
κι αν όλοι οι άλλοι σε συκοφαντούν
να μην καταδεχτείς ποτέ το ψέμα
κι αν σε μισούν, εσύ ποτέ σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις,
μα να μην κάνεις τον καλό ή τον πολύ σοφό στα λόγια

Αν να ονειρεύσαι μπορείς χωρίς να είσαι δούλος των ονείρων
Αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου
Αν ν' αντικρύζεις σου βαστά το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια
κι όμοια να φέρεσαι σ΄αυτούς τους δύο τυραννικούς απατεώνες

Αν σου βαστά η ψυχή ν' ακούς όποιαν αλήθεια εσύ είχες ειπωμένη,
παραλλαγμένη απ' τους κακούς για να 'ναι για τους άμυαλους παγίδα,
ή συντριμμένα να θωρείς όσα σου έχουν ρουφήξει τη ζωή σου
και πάλι να ξαναρχινάς να χτίζεις μ' εργαλεία που είναι φθαρμένα

Αν όσα απόχτησες μπορείς σ' ένα σωρό μαζί να τα μαζέψεις
και δίχως φόβο μονομιάς κορώνα ή γράμματα όλα να τα παίξεις
και να τα χάσεις κι απ' αρχής ατράνταχτος να ξεκινήσεις πάλι
και να μη βγάλεις και μιλιά ποτέ γι' αυτόν τον ξαφνικό χαμό σου

Αν νεύρα και καρδιά μπορείς και σπλάχνα και μυαλό,
όλα να τα σφίξεις για να δουλέψουν εξαρχής
κι ας είναι από πολύ καιρό σωσμένα
και να κρατιέσαι πάντα ορθός όταν δε σου 'χει τίποτε απομείνει
παρά μονάχα η θέληση, κράζοντας σ' όλα αυτά "Βαστάτε"

Αν με τα πλήθη να μιλάς μπορείς και να κρατάς την αρετή σου
με βασιλιάδες να γυρνάς δίχως απ' τους μικρούς να ξεμακραίνεις
Αν μήτε φίλοι μήτε εχθροί μπορούν πια ποτέ να σε πειράξουν,
όλο τον κόσμο αν αγαπάς μα και ποτέ πάρα πολύ κανέναν
Αν του θυμού σου τις στιγμές, που φαίνεται αδυσώπητη η ψυχή σου,
μπορείς ν' αφήσεις να διαβούν την πρώτη ξαναβρίσκοντας γαλήνη

Δική σου θα 'ναι τότε η γη
μ' όσα και μ' ό,τι επάνω της κι αν έχει
και πάλι ακόμα πιο πολύ : άντρας αληθινός θα 'σαι, παιδί μου.


Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

Έτος Δαρβίνου


Το Δεκέμβριο του 2006 αποφασίστηκε στην Αθήνα από την IUBS ( International Union of Biological Science) και την IUHPS ( International Union of History and Philosophy of Science ) η ανακήρυξη του έτους 2009 ως "Έτος Δαρβίνου" και "Παγκόσμιο Έτος Βιολογίας" με αφορμή τα 200 χρόνια από τη γέννηση του ανθρώπου που εισήγαγε την Θεωρία της Εξέλιξης. Αναλυτικά στοιχεία σχετικά με το έργο και τη ζωή του Κάρολου Δαρβίνου μπορείτε να βρείτε στον εξής διαδικτυακό τόπο


Προτεινόμενη βιβλιογραφία στα ελληνικά :
  1. Κάρολος Δαρβίνος - Η καταγωγή των ειδών ( εκδόσεις Γκοβόστη)
  2. Κάρολος Δαρβίνος - Αυτοβιογραφία (εκδόσεις Γκοβόστη)
  3. Κάρολος Δαρβίνος - Ταξιδεύοντας με το Μπιγκλ (εκδόσεις Στοχαστής)
  4. Συλλογικό έργο - Δαρβίνος :Υπέρ και Κατά ( εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψις )

Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

Puffins

Είδος θαλάσσιου πτηνού που ζει κυρίως στις ακτές του Βόρειου Ατλαντικού και του Βόρειου Ειρηνικού. Πολυάριθμοι πληθυσμοί κατοικούν στα Νησιά Φερόες, στην Ισλανδία, στη Σιβηρία, την Αλάσκα και την Καλιφόρνια. Τρέφεται κυρίως με ψάρια και μαλάκια.
Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτού του πτηνού είναι το περίεργο έντονα πορτοκαλί ράμφος του. Κατά την περίοδο της αναπαραγωγής εμφανίζει σ' αυτό μια μπλε και μια κίτρινη λωρίδα, τις οποίες 'ρίχνουν' μετά την πάροδο της. Είναι μοναγαμικό είδος και γεννά ένα αυγό το χρόνο. Τον περισσότερο καιρό της ζωής του το περνούν στη θάλασσα και επισκέπτονται τις ακτές μόνο για την αναπαραγωγή.







Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Lawrence Alma-Tadema

Ολλανδός ζωγράφος που έζησε στην Αγγλία (1836-1912) και ανακηρύχθηκε ένας από τους σημαντικότερους αντιπροσώπους του Βικτωριανού ρεύματος και του ευρωπαϊκού Συμβολισμού. Εμπνεύστηκε και επηρεάστηκε από τους Προραφαηλίτες. Η κλασσική αρχαιότητα και η μεγαλοπρέπεια της Ρώμης αποτελούν τα γενικά θέματά του και οι πίνακές του εστιάζουν στη ρεαλιστική απεικόνιση του ανθρώπινου σώματος και του φωτεινού λευκού μαρμάρου. Λαμπερά και ζωηρά χρώματα, άνθη και υφάσματα που "διεγείρουν" την αίσθηση της όσφρησης και της αφής αντίστοιχα.

Άνοιξη




Οι γυναίκες της Άμφισσας



Τα τριαντάφυλλα του Ήλιου



Σαπφώ και Αλκαίος



Το αγαπημένο έθιμο

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

ΤΥΡΤΑΙΟΣ

Ελεγειακός ποιητής, του 7ου αιώνα π.Χ. που κατοικούσε στη Σπάρτη. Το ζήτημα της καταγωγής του δεν είναι διευκρινισμένο. Σύμφωνα με μια παράδοση ήταν Αθηναίος που του απένημαν την ιδιότητα του Σπαρτιάτη πολίτη, ενώ σύμφωνα με το λεξικό της Σούδας ήταν Λάκωνας ή Μιλήσιος. Το έργο του συνίσταται σε ελεγείες, παιάνες και εμβατήρια με στόχο την εξύψωση του ηθικού των πολεμιστών, την εξύμνηση του ιδανικού της πατρίδας και της ανδρείας. Με την ελεγεία του "Ευνομία" κατάφερε να συμφιλιώσει τους Λακεδαιμόνιους μεταξύ τους, να μην φιλονικούν για τις ατυχίες των Μεσσηνιακών Πολέμων και να τους εμψυχώσει ώστε να ανακτήσουν τα χαμένα τους εδάφη.

Τεθνάμεναι καλόν ενί προμάχοισι πεσόντα
άνδρ' αγαθόν περί ή πατρίδι μαρνάμενον.

Τιμή να πεθαίνει κανείς σε προμάχους ανάμεσα πέφτοντας
για τη γλυκιά του πατρίδα μαχόμενος σαν άνδρας γενναίος.


Θυμώ γής πέρι τήσδε μαχώμεθα και περί παίδων
θνήσκωμεν ψυχέων μηκέτι φειδόμενοι.

Με σθένος τη μάχη να δίνουμε για τη γη που πατούμε,
για τα παιδιά μας ζωή να προσφέρουμε με λύπη καμιά.


Αισχρόν δη τούτο, μετά προμάχοισι πεσόντα
κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον.

Γέρος πρόμαχος να πέσει νεκρός μπροστά από νέους
καταφρόνια ασήκωτη είναι γι' αυτούς.


Αισχρόν δ' εστί νέκυς κακκείμενος εν κονίησι
νώτον όπισθ' αιχμή δουρός εληλαμένος.

Ντροπιασμένος είν' ο νεκρός που κείτεται χάμω στη σκόνη
χτυπημένος πίσω στα νώτα από αιχμή κονταριού.


Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009

Hρώ και Λέανδρος



Σηστὸς ἔην καὶ Ἄβυδος ἐναντίον ἐγγύθι πόντου.
γείτονές εἰσι πόληες. Ἔρως δ᾿ ἑὰ τόξα τιταίνων
ἀμφοτέραις πολίεσσιν ἕνα ξύνωσεν ὀιστόν
ἠίθεον φλέξας καὶ παρθένον. οὔνομα δ᾿ αὐτῶν

ἱμερόεις τε Λέανδρος ἔην καὶ παρθένος Ἡρώ.
ἡ μὲν Σηστὸν ἔναιεν, ὁ δὲ πτολίεθρον ἀβύδου,
ἀμφοτέρων πολίων περικαλλέες ἀστέρες ἄμφω,
εἴκελοι ἀλλήλοισι. σὺ δ', εἴ ποτε κεῖθι περήσεις,
δίζεό μοί τινα πύργον, ὅπῃ ποτὲ Σηστιὰς Ἡρὼ

ἵστατο λύχνον ἔχουσα καὶ ἡγεμόνευε Λεάνδρῳ·
δίζεο δ᾿ ἀρχαίης ἁλιηχέα πορθμὸν Ἀβύδου
εἰσέτι που κλαίοντα μόρον καὶ ἔρωτα Λεάνδρου.

Μουσαίος ο ΑΘηναίος (400 π.Χ.)


A name of all earth's jewels pleas'd not her
Like his dear name; " Leander, still my choice,
Come nought but my Leander: O, my voice,
Turn to Leander! Henceforth be all sounds,
Accents, and phrases, that show all griefs'wounds,
Analiz'd in Leander. O black change!
Trumpets, do you with thunder of your clange,
Drive out this change's horror—my voice faints:
Where all joy was, now shriek out all complaints."
Thus cried she; for her mix'd soul could tell
Her love was dead: and when the morning fell
Prostrate upon the weeping earth for woe,
Blushes, that bled out of her cheeks, did show,
Leander brought by Neptune, bruis'd and torn,
With cities' ruins he to rocks had worn;
To filthy usuring rocks, that would have blood,
Though they could get of him no other good.
She saw him, and the sight was much, much more
Than might have serv'd to kill her; should her store
Of giant sorrows speak ?—Burst,—die,—bleed,
And leave poor plaints to us that shall succeed.

She fell on her Love's bosom, bugg'd it fast,

And with Leander's name she breath'd her last!

Neptune for pity in his arms did take them, Flung them into the air, and did awake them Like two sweet birds, surnam'd th" Acanthides , Which we call Thistle-warps, that near no sea Dare ever come, but still in couples fly, And feed on thistle tops, to testify The hardness of their first life in their last; The first, in thorns of love, that sorrows past: ! And so most beautiful their colours show, As none (so little) like them; her sad brow A sable velvet feather covers quite, E'en like the forehead cloth f that in the night, Or when they sorrow, ladies us'd to wear: Their wings, blue, red, and yellow, mix'd appear; Colours, that as we construe colours, paint Their states to life;—the yellow shows their saint, The dainty Venus, left them; blue, their truth; The red and black, ensigns of death and ruth.

Christopher Marlowe




Το ποίημα του Μουσαίου :


Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Προσδιορισμός αξιών


... Ως γνωστόν ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος έτσι ώστε η κοσμοθεωρία του, όταν δεν του έχει επιβληθεί με ύπνωση, τα κίνητρά του και η κλίμακα των αξιών του, οι πράξεις και οι προθέσεις του να καθορίζονται από την προσωπική και συλλογική εμπειρία της ζωής. Όπως λέει και μία ρωσική παροιμία : μην πιστεύεις τον αδελφό σου, να πιστεύεις ότι βλέπεις. Και αυτό είναι η πιο υγιής βάση για την κατανόηση όλων όσων τον περιβάλλουν και της συμπεριφοράς του. Για πολλούς αιώνες, όσο ο κόσμος μας ήταν μυστηριώδης, όσο δεν αποκτούσε ενιαίες σχέσεις, δεν μετατρεπόταν σε ένα ενιαίο τρεμάμενο σβόλο, οι άνθρωποι ορθά καθοδηγούνταν από την εμπειρία τους στη ζωή μέσα στο περιορισμένο γεωγραφικά περιβάλλον που ζούσαν, στην κοινότητα τους, στην κοινωνία τους,και, τέλος, στην εθνική γεωγραφική τους περιοχή. Τότε ακόμη υπήρχε η δυνατότητα σε μεμονωμένα ανθρώπινα βλέμματα να διακρίνουν και να υιοθετήσουν μία ενιαία κλίμακα αξιών: τι να θεωρείται ως μέτρο, τι απίθανο, τι σκληρό, τι στα όρια της κακότητας, τι είναι έντιμο και τι απάτη ...


Αλεξάντρ Σολζενίτσιν